शिशिरातील मंद झुलुक
जुनाच संदेश घेऊन आली
मी उन्मुक्तच असल्याची
नवी ओळख देऊन गेली
आज परत हे नीलसर आकाश
माझ्या मुठीत सामावलाय
आता ना काही हरवण्याची भीती
न काही हरन्याची
क्षितिज्यचाही पल्याड आले मी
मलाच शोधता शोधता
आता ना मागे फिराकयाचे
न वाट वाकडी करायची
आता फ़क्त आसमंताला
मुठीत घ्यायचे
आड़ वलानाची चिन्चोली वाट आहे
हरकत नाही
सृजनाचे पंख मी केंव्हांच
आभलभर पसरवलेत
ya abalat mag aata kaoni betle ki nahi aajun
उत्तर द्याहटवा