प्रत्येक प्रश्‍नाला उत्तर नसतात. काही प्रश्‍न
हे आयुष्यभर प्रश्‍नच राहतात आणि यालाही ‘असं का’ असं म्हणून विचारू नकोस. तुझ्या प्रश्‍नांची तर
माझ्याकडे उत्तरं नसतातचचचचच!
तिच्या या बडबडीकडंं, त्यानं एक खडूस
कटाक्ष टाकला. टेबलावर ठेवलेल्या तिच्या हातावर अलवार हात ठेवला तशी ती थरथरली. ते
जाणवलं त्याला पण त्यानं हात बाजूला सारला नाही.. तिनंही सोडवला नाही म्हटल्यावर
तो बोलू लागला, माझ्या प्रत्येक प्रश्‍नाचं उत्तर असतं तुझ्याकडं. फक्त तुलाच तसं वाटतं की
उत्तरं नाहीयेत. हां तू म्हणतेस तशी उत्तर नसतील; थांब लगेच खूश नको होऊस..पूर्ण ऐक तरी..प्रत्येक
प्रश्‍नाची उत्तरं शब्दात नसतील कदाचित...मग त्यांची उत्तरं असतात या
चेहर्यावरच्या एक्सप्रेशन्समध्ये! कपाळावरच्या आठीत ...गालावरच्या खळीत...मनात
उठणार्या तरंगात तर कधी काळजीनं गोठलेल्या काळजात...कधी शब्दांच्या पसार्याला
सारून घट्ट मिटलेल्या ओठांवर तर कधी ओझरत्या स्पर्शामध्ये...कधी मेणासारख्या
विरघळणार्या शरीराच्या रोमरोमात तर कधी संमगरवरी दगडीपणात...कधी कोरा करकरीत
निर्विकार तर कधी नजरेचा तीक्ष्ण बाण...!!
प्रश्‍नांची उत्तर असतातच आणि प्रश्‍नामागचं
कारणही....उत्तरं ही शब्दांबाहेरही शोधावी लागतात..प्रश्‍नाचं कारण मग आपसूक समजत
जातं. बघ बघ, संध्येची फिकट निळी अन मावळतीच्या सूर्याची किंचित लाली तुझ्या डोळ्यांत
कारूण्य घेऊन उभी आहे, मघाच्या माझ्या प्रश्‍नाचं उत्तरं म्हणून...!.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा