आय जस्ट हेट यू..

मला तुझा जाम राग येतो, पण तुला ते कळतंच नाही.
मला तू जाम आवडतोस, पण तुला ते वळतंच नाही.
मी इकडून आनंदानं ‘हाय’ करते. तू तिकडून चक्क ‘बाय’ करतोस.
मी इकडून ‘हॅलो’ म्हणते. तू तिकडून ‘अच्छा चलो’ म्हणतोस.
मी तुझ्याशी बोलताना तुझाच तुझाच विचार करतेय...न् तू कुठल्या कुठल्या विचारांवर ब्ला ब्ला सांगतोयंस...
मला काय संवादणं महत्त्वाचं, मी बाळवटासारखं ऐकतेय..
तुला काय पाजळणं महत्त्वाचं, तू...तू वटवटतोयस.

एकदा मी किती उत्साहानं म्हटलं,
‘आज काय? एकदम झक्कास’
तो - ‘किती फिल्मी भंकऽऽस’
हे असंच असं कित्येकदा
मग माझ्या पण डोक्याला शॉट लागला.
चिडून, त्रासून, फुरंगटून, कंटाळून, वैतागून, ओरडूनंच म्हटलं,
‘बंद कर बकवास यार! जस्ट फील लाईक ह्युमन, यार’
‘अच्छा, फिर तू देदे ना थोडा थोडा प्यार यार!’

मी हाताची घडी, बोटावर तोंड ठेवून अवाक्
आय मीन तोंडावर बोट!

‘आता बघ, सोबत चालायंच तू ठरवलंच आहेस,
‘मैं किस खेत की मुली’ त्यात काडी करणार’
वर बोलताना, डोळा मारणारा खट्याळ स्वर..!

आँई! ये क्या हुआ

मी मोठे मोठे डोळे करून त्याच्याकडे पाहते.
तो छोटे छोटे डोळे करून आरपार पाहतोय.
नजरेला नजर...कुछ कुछ हुआ भीतर
शर्म हया...लाजबिज काहीबाही वाटतं राहिलं.
खरं खोटं काळजालाचं कळत राहिलं.

मग गारेगार हात त्याचा, वेटाळून माझ्या खांद्यावर
‘....सो आय अॅम सो फुल..तुला सारं कळत होतं.’
‘मस्का मारनेवाली हंसी’ तो ओठांवर घेऊन,
‘और...बच्ची है तू अभी, तुला काऽऽऽही वळतंच नव्हतं.’

‘आय...आय जस्ट हेट यू..’
‘याह! मी टू.’